Ιερά Μονή Ολυμπιώτισσας Ελασσόνας
Ιδρυτές του υπήρξαν οι σεβαστοκράτορες Κωνσταντίνος και Θεόδωρος (1289-1302) στα τέλη του 13ου αι., στα χρόνια του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου. Αφιερωμένο αρχικά στη Μεταμόρφωση του Σωτήρα, μετονομάστηκε σε Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Μονή της Παναγίας Ολυμπιώτισσας, όταν μοναχοί που εγκατέλειψαν το μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Καρυά (Μονή Κανάλων), έφεραν εδώ τη μικρή εικόνα της Παναγίας.
Το καθολικό ανήκει στον σπάνιο τύπο περίστωου τρουλαίου ναού. Χαρακτηριστικός είναι ο πλούσιος κεραμοπλαστικός διάκοσμος εξωτερικά της τετράπλευρης αψίδας του ιερού και ο πλινθόκτιστος τρούλος με τα πολλαπλά επίπεδα και τις επάλληλες τοξωτές οδοντωτές ταινίες. Τόσο η αρχιτεκτονική όσο και η ζωγραφική της Ολυμπιώτισσας εντάσσονται στις καλύτερες δημιουργίες της παλαιολόγειας τέχνης.
Η Μονή άκμασε και απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία, την οποία κατοχύρωσε ο Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος με χρυσόβουλο του 1336 και ταυτόχρονα την απάλλασσε από τη φορολογία. Προήγαγε τα γράμματα και απέκτησε σπουδαία βιβλιοθήκη με χειρόγραφα και σπάνια βιβλία. Αριστουργήματα ξυλογλυπτικής αποτελούν το τέμπλο και ο επισκοπικός θρόνος. Μεγάλης σημασίας είναι πλούσια συλλογή οστρακοειδών που διαθέτει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, που στεγάζεται στο μοναστήρι.